Ja wyjechalem do Kanady z rodzicami w wieku 12 lat....jestesmy juz tutaj 17 lat. Mysle ze jak wjekszosc, wyjechalismy w poszukiwaniu lepszej przyszlosci.

jak by mi ktos powiedział jakiec 5 lat temu ze wyjade z kraju zostawie dom rodzinny żuce kochane studia to bym mu powiedziała ze zwariował . 4 lata temu otwozołam mape świata i bo nie wiedziałam gdzie pojechac na wakacje zmknełam oczy i palcem wskazałam miejsce traf pabł właśnie na Elbe małą wyspe we włoszech zamówiłam bilet zarezerwowałam chotel i pojechałam odpocząć po tygodniu pobytu dokładniew dzień moich urodzin spotkałam na swojej drodze człowieka który zmienił moje zycie nie wiem czy wiecie jak to jest jak widziśz osobe pierwszy raz w życiu i wiesz że to jest ktoś specjalny, ktos kto cie rozumie ,ktoś z kim czujesz sie wspaniale juz od pierwszej sekundy, że to jest ten ktos na kogo sie czeka całe życie . Ja właśnie tak miałm , gdy dobiegł koniec moich wakacji wiedziałam ze jade do polski załatwic najpotrzebniejsze sprawy i juz po dwuch tygodniach byłam tu spowrotem ta bajka trwa juz prawie 4 lata i mam nadzieje ze sie nigdy nie skończy tu znalazłam mojego księcia z bajki i zostałam u jego boku bo czego sie nie robi dla miłości. oczywiście dla mojej rodziny to był szok jak oznajmiłam ze wruciłam tylko po to by przepakowac walizke załatwic najpotrzebniejsze sprawy i wylatuje spowrotem ale dla zakochanej kobiety nie mam żeczy niemożliwych i udało mi sie wszystkich przekonać do mojej decyzji. no to chyba na tyle KONIEC.

To zagadnienie jest bardzo ciekawe...moze by tak kontynuowac??w ogole podoba mi sie ta stronka...jezeli chodzi o mnie to jestem w szwecji dopiero 1,5roku wiec nie mozna mowic o wielkiej emigracji..jeszcze. Zaraz po studiach wyjechalam za chlopakiem i na razie siedze tutaj sobie pracuje, ucze sie jezyka...i caly czas mysle o powrocie do Polski..ale moze jeszcze jak tak posiedze chwile...to mi przejdzie ta tesknota...opisujcie swoje historie...Napiszcie jak Wam sie zyje za granica Polski...